Moderna galerija, CK Lazarevac, poseduje bogatu kolekciju umetničkih dela jugoslovenske i srpske moderne i savremene umetnosti. U osnovi kolekcije nalazi se Legat Leposave Lepe Perović, o kojoj se galerija brine od svog osnivanja, koji u najvećoj meri sadrži dela tada jugoslovenskih autora: Petra Lubarde, Milana Konjovića, Zore Petrović, Nedeljka Gvozdenovića, Mila Milunovića, Radojice Noe Živanovića, Ivana Radovića, Đorđa Ilića, Peđe Milosavljevića, Ljubice Cuce Sokić, Lazara Vozarevića, Lazara Vujaklije, Voje Stanića i drugih. Galerija poseduje i kolekciju srpske savremene umetnosti, koju čine dela iz svih oblasti likovnog stvaralaštva domaćih umetnika: Petar Omčikus, Marko Čelebonović, Kosta Bogdanović, Mića Popović, Božidar Prodanović, Cvetko Lainović, Aleksandar Luković, Nikola Graovac, Majda Kurnik i drugi, koje sakuplja uglavnom otkupima Sekretarijata za kulturu grada Beograda ili poklonima samih umetnika. Leposava Lepa Perović Donator Legata iz umetničke zbirke Moderne galerije, Leposava Lepa Perović, rođena je 29. avgusta 1911. godine u brojnoj porodici Zorke i Đorđa Perovića, u selu Mašići blizu Banja Luke, u porodici hercegovačke i crnogorskeloze.

Očeva porodica vodi poreklo od crnogorskog plemena Cuce, stare sredarske porodice. Leposavin deda Andrija Perović bio je član Senata za vreme Njegoševe vladavine i oženjen njegovom sestrom Marijom. Po Njegoševoj smrti, dolaskom kneza Danila na vlast porodica Perović dolazi u sukob sa tadašnjim vladarem, nakon čega napuštaju Crnu Goru i seli se u Bosnu i Hercegovinu. Lepin otac Đorđe, kao najstariji sin u porodici prima austougarsko državljanstvo, završava vojnu službu i dobija posao šumara u državnoj administraciji. Ubrzo nakon toga ženi se Lepinom majkom, Zorkom Spremo i započinju život u selu Medvođe. Posle par godina otac biva premešten u selo Mišići, gde se rađa Leposava Lepa Perović. U Banja Luci je završila gimnaziju i učiteljsku školu 1932.godine.

Prvo učiteljsko mesto dobila je u selu Međuvođe, u Bosanskoj Krajini. Iste godine odlazi na kratak učiteljski kurs u Beogradu, gde se povezuje sa beogradskim komunističkim krugovima, u kojima prepoznaje lične životne ideale, kojima ostaje verna tokom života. Tako je i započela svoju političku aktivnost, koju je kasnije nastavila u vidu ilegalnih poslova oko širenja i popularisanja komunističke ideologije. Prilikom jedne neuspešne akcije 1933. godine Lepa biva uhapšena, sprovedena u zatvorsku jedinicu na Adi Ciganliji gde prvi put upoznaje svog budućeg supruga Koču Popovića. Ubrzo biva oslobođena i narednih nekoliko godina biva premeštana po različtim selima u Srbiji u učiteljskoj službi. Dve godine provela je u Šumadiji. Uvek se rado sećala tog vremena i često o tome pričala. Po izbijanju rata Leposava postaje jedan od prvoboraca, aktivno učestvujući u ilegalnim pooslovima Komunističke partije, zajedno sa sestrama bila je i nosilac Partizanske spomenice. Nakon rata udaje se za visokog jugoslovenskog funkcionera i publicistu Konstantina Koču Popovića, sa kojim nije imala dece. Tokom života aktivno se bavila se kulturnom politikom, bila upravnik Galerije fresaka u Beogradu, a u jednom sazivu Skupštine Srbije bila je izabrana za narodnog poslanika u Šumadiji, gde je zastupala interese žitelja kolubarskog okruga. Zajedno sa suprugom Kočom Popovićem posedovala je bogatu kolekciju umetničkih dela, čiji je deo od šezdeset slika i skulptura uglavnom jugoslovenskih autora dvadesetog veka poklonila 1970. godine gradu Lazarevcu. Preminula je 2000. godine u Beogradu.