GRADONAČELNIK

Dokumentarni film “Gradonačelnik.” nije samo priča o legendarnom Branku Pešiću, velikom graditelju i vizionaru, koji je stvorio najveće simbole Beograda, tada glavnog grada Jugoslavije, nego i o voljenom gradjaninu prestonice, u narodu popularnijem čak i od Tita.

Za vreme njegovog devetogodišnjeg mandata (1965-1974) kao gradonačelnika, podignuti su “Gazela”, “Beogradjanka”, hale “Pionir i “Pinki”, hotel “Jugoslavija, završen je Muzej Savremene umetnosti, prokopan je Terazijski tunel, napravljena čuvena Mostarska petlja. otvoreni su bazeni “Olimp” i “25. maj”, a Ada Ciganlija postala je uredjeno kupalište.

Beograd je sa svojih 680.000 porastao na 920.000 stanovnika. Izgradjeno je čak 86.000 stanova. Dok je Branko Pešić bio na čelu grada, počeli su BITEF, FEST, Studio B, a ostvarena je i njegova ideja o Aleji zaslužnih gradjana. 

Ljude je kod Branka najviše fasciniralo to što je radio danonoćno, svoje zamisli je čeličnom voljom sprovodio u delo, dostignuće je za njega bila reč koja se podrazumeva, a ne samo upotrebljava. U isto vreme bio je i ostao narodski čovek, šmeker i bonvivan, šef i šerif i najbolji komšija, koga su Beogradjani zvali na kućni broj telefona ili su mu, bez pardona u pola noći kucali na vrata porodićne kuće u Zemunu.

U dokumentarnom filmu “Gradonačelnik.”i govore Brankovi bliski saradnici, prijatelji i, kako je on govorio, pajtosi, s kojima je provodio dane u kabinetu Skupštine grada i boemske noći po skadarlijskim i drugim kafanama, gde su svirale njegove omiljene “ciganske bande”. 

Tu su njegov odani šef kabineta Nebojša Bogunović, sekretarica Olga Stojiljković – čuvar mnogih tajni, koje su čekale da budu otkrivene, ratni drugovi i posleratni saborci, graditelj njegovih vizionarskih poduhvata Jovan Katanić, , “sparing” partneri za čuvene boks-mečeve, “zvezdaši”, ekipa iz Surduka – gde je najviše voleo da letuje u vojničkom šatoru, novinari, pisci, karikaturisti, obožavaoci i protivnici.

Svakako, najdirljivije su uspomene njegove kćeri i sina, Sofije i Lazara Pešića.